Krzysztof Turzański - Sława Umińska-Kajdan

2015-01-24

Politycno godka Jorgusia i Edula

– Witej Edul! Dobrze żeś prziszoł. Mom ważno problyma do łobgodanio.
– To piyknie. Jo tyz coś mom.
– A mogą wiedzieć co? To, co zawsze?
– Jakoz by inacy. Dej śklonki.
– Wiela Ty mos jesce tego jagodkowego?
– Niy starej się styknie na ta kadyncjo.
– Aleś trefioł! Prawie ło kadyncji chca z Tobom pogodać.
– Miarkuja, co ło kadyncyji nowych rajcow i nowy ,… jak to pedzieć?
– Godej prosto cobych Cie spokopioł. Ło nowy Matce Miasta?
– Aleś to szumnie nazwoł. Ale to pasuje. Bołeś na welonkach?
– A co? Az dwa razy. To się mom w zocy, bo to je nasz amt bez prawa
nadany. Piyknie! Jak my som spolny myśli, to możes naloć jagodkowego.
Edul, powiydz mi, jeześ rod ze tych welonkow?
– Toć! Władza miastowo mo być wygibano jak szportowiec, bo niy bydzie
ji leko rezkeruwać.
– Mos recht. Tak se myśla, iz forma szportowo ta modo Matulka mo.
A do tego je gryfno, niy?
– Godej ciszy, bo jak moja usłyszy, to mi do facka.
– Jesce jest ło cia zowistno?
– Może i jest, ale wola niy sprowdzać. Tak se kombinuja, iz jak modość
ze urodom i intusym jest mit, to może z tego coś być.
– Dobrego!
– Toć. Powiym Ci Edul, iz naszymu miastu noleży się transfuzjo ze mody kwie. Nalyj
jesce trocha.
– Kwie?
– Jagodkowego!
– Jorguś, godołech łońskigo tydnia ze Mankym z Kozi Gory. No znos go.
Chodziołeś do niego do parchanio ze Twojom szinszilom.
– Ja, wiym ło kym godos. Łon boł pora razy rajcom. Jako rechtor i dyrechtor zno
życie. Co Ci tyn Manek pedzioł?
– Pedzioł mi to coch wiedzioł, iz rezkeruwanie amtym i ludźmi mo się łopiyrać na
szimelu śląski familije. Bo, wejrzi się. We porzomny śląski familiji rządziyli Łociec
i Matka, ale jak dziecka podrostały, końcoły szkoły, nabiyrały intusu, to Łojce się
śniymi rachuwali. Znacy się, iz rachuwali się ze jejich zdaniym.
– Edul, dobrze prawis. Tak boło. Tak gynał boło we moi familiji. Mama i Tatulek
prawiyli nom jak się momy sprawuwać coby łobstoć u ludzi. Kultury na codziyń i
niysoroństwa nabyli my w doma. Ale nos, co my szkoły pokonyli pytali się jak się
noleży we nowych casach łobrocać. Powiym może tak po nowymu; Mama i Tata
byli choby tom partyjom kozerwatywnom, a zaś my modzi byli partyjom
liberalnom. Kapujes Edul?
– Toć! Wiym ło co biego. Naucoło mie życie tych słow coś to pedzioł. Podug mie, jak
konzerwatyzm idzie pod parza ze mondrym liberalizmym, to mogom z tego być
profity.
– Dobrze godos Edul. Polyj trocha. Powiym Ci tak. Świat jak ta woda we naszy
Szarlyjce, abo Brynicy idzie sztyjc do przodku. Konzerwatywni Łojcowie dbajom
coby te rzycki niy wyglajzuwały ze swoigo koryta, a modzi dbajom ło to coby nowe
prądy zasiloły ta staro Szarlyjka abo Brynica, coch je wyży pomiynioł. Jo Ci jesce
powiym, iz świat się sztyjc zmiynio. Som nowe wynokfiane fizymatynta, wtore
som pomocne ludziom. Trza je używać w życiu i we pomiyszkaniu, ale stare
wertiko po Omie tyz fajnie wyglondo we izbie. Trza z mondrym pomyślonkym
kupluwać nowe ze starym.
– Mos recht Jorguś! Coby się trzimać tego szimelu tych rzycek, to jesce Ci powiym,
iz wtedy dopłynymy tam kaj trza. Do lepszego życio. I na koniec ty naszy mondry
godki powiym, iz tak samo mo być z tym rządzyniym we naszych Piekarach. Jak
mondre nowe się pogodzi ze jesce dobrym starym, to bydzie dobrze.
– I bydzie! Cego serdecnie życymy ty mody Matulce miasta i nowym rajcom. I na tyn
nasz kocynzus polyj reszta jagodkowego, a potym pudymy do moigo chlywika, Ci
pokoza nowo briwa, wtoro siedzi na jajkach. We maju chca jom dać na flugi.

Tyn przechera Jorguś – tak jak u tego” Sowy z komratami” – nagroł na
podgrywarka te fanzolynie przi jagodkowym, a my to wydrukuwali.