Krzysztof Turzański - Sława Umińska-Kajdan

2020-07-24

O telewizji słów kilka… w końcu tam pracowałem

Liczyliśmy na spokój i ciszę, ale nie milkną echa wyborów. Wczoraj znalazłem fragmenty dyskusji o TVP właśnie w kontekście wyborczym. I jeden z posłów powiedział mniej więcej tak: “teraz telewizja publiczna jest obiektywna i rzetelna, to za waszych rządów było to narzędzie politycznej walki i szczucia ludzi”. Napiszę na ten temat kilka zdań, bo tak się złożyło, że w życiorysie mam także epizod telewizyjny. Postaram się więc temat potraktować nie politycznie, ale dziennikarsko właśnie.

W 2008 roku powstała Telewizja Silesia, a ja miałem niekłamaną przyjemność uczestniczyć w tym wydarzeniu od pierwszych dni. Naszą ambicją było stworzyć najlepszy serwis informacyjny w regionie i publicystykę na najwyższym poziomie. Naszym naturalnym rywalem (ale nie wrogiem) były Aktualności TVP. Misją każdego z nas (reporterów) było przygotować materiał lepszy, ciekawszy, bardziej zaskakujący niż to, co przedstawi TVP.

Ależ był w nas entuzjazm. Zdobyć lepsze ujęcie, dodatkową wypowiedź, pokazać problem ciekawiej. Codziennie oglądaliśmy newsy konkurencji porównując je do naszych. Omawialiśmy co zrobiliśmy lepiej, a co można było poprawić. Czasami odnosiliśmy sukces, czasami “oni” byli lepsi. Zresztą powiedzmy to wprost – kiedy pojawiła się ta rywalizacja zyskali widzowie obu stacji. Konkurencja wymusiła większe zaangażowanie i wyższą jakość pracy – z korzyścią dla widzów.

Jak to w takim środowisku – wszyscy się znaliśmy, spotykaliśmy się na zdjęciach, konferencjach prasowych i  miejscach wydarzeń. Nie brakowało transferów z TVS do TVP, a także w drugą stronę. Na co chciałem zwrócić uwagę? Materiały nie różniły się od siebie w sferze faktów. Czy widz oglądał TVS czy TVP otrzymywał podobną, choć może inaczej podaną lub przyprawioną informację. Ani przez chwilę nie trzeba się było zastanawiać kto mówi prawdę, bo były to po prostu rzetelne informacje (po obu stronach).

Dokładnie tak samo było “piętro wyżej”. Tak jak Silesia Informacje rywalizowały z Aktualnościami TVP, tak naturalna była rywalizacja TVP z TVN (i Polsatem, który jednak pozostawał nieco w tyle). Walka o najświeższe informacje, o najciekawsze zaprezentowanie problemu, o zdobycie większej ilości widzów! Podobnie jak w przypadku Aktualności i Silesia Informacji, nie było rozbieżności między danymi i faktami podawanymi przez stacje.

Poprawiał się za to wygląd studia, grafiki i animacje prezentowane, rywalizowano na prezenterów, walczono o najlepszych ekspertów i najciekawszych komentatorów. Nikt nie zastanawiał się kto aktualnie rządzi, ani czyje interesy reprezentuje stacja. Powtórzę to raz jeszcze: walczono o każdego widza!

Moim szefem w TVS był Rafał Kurowski. To on uczył mnie dziennikarstwa telewizyjnego. Wcześniej pracował w  TVP Katowice. Od 2000 roku był w „Faktach” TVN-u, a na przełomie 2000 i 2001 roku w „Wiadomościach” TVP. W 2005 roku wygrał konkurs na szefa „Aktualności” TVP Katowice. Po trzech latach zaczął od podstaw tworzyć redakcję informacyjną TVS. Później został szefem… centralnego newsroomu Telewizyjnej Agencji Informacyjnej  w Telewizji Polskiej. Ponieważ stawiano na wiedzę, doświadczenie i umiejętności.

I nagle coś się zmieniło. W 2016 roku Rafał Kurowski odchodzi – zrezygnował z pracy w Telewizji Publicznej. To akurat dobra wiadomość dla Piekar Śląskich, bo został redaktorem naczelnym Radia Piekary i najwyższe standardy dziennikarskie wprowadził do naszej rozgłośni. Dziś dzięki temu mamy najlepsze serwisy informacyjne i publicystykę w regionie.

Z TVP zaczynają odchodzić znani dziennikarze. Część podejmuje własne decyzje, inni są zwalniani. Nowe nazwiska, nowy kierunek. I stopniowo, krok za krokiem zaczęły się rozchodzić drogi mediów. Coraz większy rozdźwięk zaczynał się pojawiać między mediami dotąd konkurującymi. Dziś tych materiałów nie można już w żaden sposób porównywać, bo przedstawiają zupełnie inne światy, zupełnie inne rzeczywistości, zupełnie inne fakty. Do tej “rozbieżności”, do nieco “innego spojrzenia” przygotowywano widzów stopniowo. Tych, którzy się nie zorientowali co się dzieje “ugotowano” jak żabę, stopniowo podkręcając temperaturę. I dziś jest jak jest.

Obserwując co dzieje się w mediach, nie dziwi mnie już zupełnie szał w internecie. Chaos informacyjny, brak jakiejkolwiek możliwości weryfikacji informacji, zero odpowiedzialności za słowa. Anonimowe strony, booty, fake konta, memy i rozpowszechniane masowo “fake newsy”. Dziś odbiorcami rządzą emocje, a nie fakty.

To zdarzyło się chyba pierwszy raz w historii. Każda wiadomość może prawdziwa lub… fałszywa. Nie jesteśmy wstanie tego zweryfikować. Każdy mówi co innego. Doszło do olbrzymiego rozdźwięku, a za nim poszła utrata zaufania do publicznych mediów. Akcje takie jak w radiowej trójce, gdzie ocenzurowano “niewygodną” piosenkę Kazika nie pomagają tego zaufania budować. Okazuje się jednak, że pierwszy raz nie o zaufanie i widzów chodzi. Nie liczą się słupki oglądalności, słuchalności czy zaufania. Liczą się sondaże polityczne. Dziś publiczne media walczą o… wyborców.