Krzysztof Turzański - Sława Umińska-Kajdan

2021-12-31

To był dziwny rok…

Pandemia i różne obostrzenia. Nie ukrywam też, że chorowałem. Trudności polityczne i związane z tym sprawy prokuratorsko-sądowe. Związany z tym duży poziom stresu i problemów, także rodzinnych. Wreszcie oczekiwany wyrok sądu: NIEWINNY. Chwila oddechu i całkiem udane wakacje. W pracy sukcesy przeplatające się z porażkami. Czyli jak to w życiu. Raz z górki, raz pod górkę.

Rok 2021 nie był dla mnie łatwy. Ale też był wyraźnie lepszy od poprzedniego i daje mi dużo nadziei oraz optymizmu na rok 2022. Chciałbym, żeby był przełomowy. Mam swoje plany, marzenia i oczywiście… postanowienia noworoczne.

Jak zawsze “biorę się za siebie” i mam nadzieję, że tym razem z żelazną konsekwencją. Mam rozpisany szczegółowy plan treningowy, który muszę zrealizować, bo szefowa kondycyjnie przeskoczyła mnie o kilka poziomów. Oboje chcielibyśmy się zmierzyć z maratonem, a to już nie byle co. Sława ma ambitne plany jeśli chodzi o czas, ja będę zadowolony jak dobiegnę do mety.

Planuję książkę… Tak wspominałem już o tym kilka razy, ale są już zarysy, praca trwa, a jak się zmobilizuję to może w przyszłym roku uda się ją skończyć. W każdym razie taki jest plan.

Mam też kilka celów “służbowych”, projektów, które ciągną się zbyt długo i trzeba wreszcie je finalizować. Kilka pomysłów z gatunku tych “nietypowych” i “nieszablonowych”.

O rzeczach dotyczących miasta będę jeszcze pisał – jestem Państwu winien podsumowanie roku, budżet na rok przyszły, nasze plany i “marzenia służbowe” – o tym wszystkim będę pisał w styczniu.

Dziękuję za Wasze wsparcie w ciągu tego roku – służbowe i prywatne. Za wiadomości ze słowami otuchy w trudnych chwilach, za pozytywne komentarze, za konstruktywną krytykę. Dziękuję, że jesteście, czytacie i komentujecie mojego bloga.

Dziękuję Wam za wspólny rok i życzę wszystkiego co najlepsze w nadchodzącym 2022! Najlepszego!