Krzysztof Turzański - Sława Umińska-Kajdan

2025-10-21

Prawdziwi artyści nie potrzebują kontrowersji

Sting wystąpił w Gliwicach. Punktualnie. Bez fajerwerków, bez poślizgu, bez nadęcia. Wyszedł na scenę i po prostu zaczął grać. W spodniach i koszulce. Bez udziwnień, bez piór, bez roznegliżowanych tancerek. Tylko on i 14 tysięcy widzów.

Najlepszy moment? Gdy usiadł, wziął klasyczną gitarę i zaśpiewał sam. Bez akompaniamentu, bez efektów, bez teatralnych gestów. Zwyczajnie. I właśnie w tej prostocie było coś niezwykłego — czyste spotkanie z muzyką i emocją, które przypominało, dlaczego Sting od dekad pozostaje jednym z największych artystów na świecie.

Na scenie zaledwie trzy osoby: perkusista, gitarzysta i on. Mistrz. 74-letni Sting (również z gitarą), który swoją charyzmą i perfekcją potrafi porwać tłumy.

Nie było przebieranek, ogni, dymu ani tancerzy. Była muzyka. Była prawda. Był artysta, który udowadnia, że talent i doświadczenie znaczą więcej niż widowiskowe oprawy i tanie efekty, do których tak bardzo dziś przywykliśmy.

A głos? Brzmi tak samo mocno jak przed laty. A kondycja? Godna podziwu. Życzmy sobie, żebyśmy w wieku 74 lat mieli tyle energii, pasji i radości życia.

Koncert Stinga w Gliwicach był czymś więcej niż muzycznym wydarzeniem. Mógłby być lekcją dla wielu współczesnych wykonawców.

To klasa, jaką widać tylko u przemijającego pokolenia. Podobnie grał Brian Adams. Podobnie Lenny Kravitz. Szkoda, że ich czas się kończy. A następców… takich następców nie widać.