Krzysztof Turzański - Sława Umińska-Kajdan

2019-05-23

Game of thrones

O tym się mówi. Ostatnio głównie źle, bo zakończenie nie spełniło naszych oczekiwań. Powinno być inne. Jak zwykle wiemy lepiej… Historia nie potoczyła się tak jak tego oczekiwaliśmy, stąd rozczarowanie. A przecież to właśnie nieprzewidywalność była największym atutem tego serialu.

Kiedy potoczyła się głowa Neda Starka wiedziałem, że ten serial mi się nie spodoba. Bo jak można zabić głównego i to pozytywnego bohatera? A w serialu… jak w życiu… głowy toczyły się gęsto. I podobnych zaskoczeń nie brakowało. 

Lepiej się było nie przyzwyczajać, bo film nie biegł utartymi schematami. Autor przyzwyczajał nas do bohaterów, a następnie nam ich odbierał – jak we wstrząsającej scenie weselnej, gdzie znów zginęli Starkowie. 

Na końcu nie spodziewałem się, że „smoczyca” spali miasto, ale czy ona pierwsza, której władza odebrała rozum? Czy to pierwszy władca, który spalił miasto? Po trupach do celu. Jak w życiu. To przecież film o polityce, a nie walce dobra ze złem (chociaż władcy zawsze są przekonani, że właśnie o to chodzi). 

Wymarzyłem sobie (pewnie jak wielu innych widzów) inne zakończenie, a jednocześnie spodziewałem się, że tak dobrze nie będzie. Nie przewidziałem jednak przebiegu zdarzeń. I dobrze. Czy nie taka powinna być dobra historia? Trzymająca w napięciu do końca.

Ostatni odcinek był słaby? Być może… Finałowe sceny rozegrały się wcześniej. Nic spektakularnego się nie wydarzyło. To było jedynie podsumowanie i klamra zamykająca. Kropka nad „i”. 

Śledzę dyskusję i głosy oburzenia. Rozumiem. Ileż razy czytając książkę uważałem, że nie tak miało być… Nigdy jednak nie wpadłem na pomysł, żeby żądać od autora zmiany zakończenia. W serialu był szalony król, ale dziś szaleni są odbiorcy. 

To tylko serial… można obejrzeć, podyskutować, ale… warto zostawić autorowi swobodę działania. Można też przeczytać książkę, na bazie której powstał. Tak z ciekawości, choć do tego chętnych jakby nieco mniej. Za gruba.

Z drugiej strony… Kiedy Peter Jackson „poprawił” Tolkiena włączając w ekranizacji oddziały elfów do walki o Helmowy Jar byłem zadowolony. Wierni fani książki byli jednak oburzeni, bo reżyser miał się trzymać w ryzach, a ekranizacja miała być wierna. Nie można zadowolić wszystkich. I chyba nie taki jest cel. Gra o tron i Władca Pierścieni dostarczyły nam po prostu dobrej rozrywki. Tylko tyle i aż tyle. 

Co pozostało po zakończeniu? Poczucie (nie specjalnie odkrywcze), że wojna jest okropna. Polityka też. I taka nieśmiała nadzieja, że… można się pokusić o kontynuację… Jak myślicie?